استفاده از رزین ویلین استر در تولید میلگرد کامپوزیت + عکس رزین ویلین استر

استفاده از رزین ویلین استر در تولید میلگرد کامپوزیت + عکس رزین ویلین استر

رزین ویلین استر

استفاده از میلگرد کامپوزیتی در ساخت رزین ویلین استر + عکس رزین ویلین استر
استفاده از رزین ویلین استر در تولید میلگرد کامپوزیت + عکس رزین ویلین استر

 

انواع رزین

رزین ها به دو دسته رزین های طبیعی و سنتزی تقسیم می شوند.

رزین های طبیعی

رزین این ماده پلیمری از منابع مختلفی از جمله:

گیاهان، حشرات و مواد معدنی بدست می آیند .

این بسپارها به سادگی شکلپذیر، اما کم دوام هستند.

تا قبل از تولید انبوه رزین های سنتزی، انواع طبیعی پرمصرف و رایج بودند.

اما با ورود رزین های مصنوعی دامنه کاربرد انواع طبیعی محدودتر شد.

رزین های سنتزی

با پیشرفت علم وصنعت دیگر رزین های طبیعی پاسخگوی نیاز روز نبود

در نتیجه محققان و صنعتگران جستجو برای جایگزین مناسب این ماده پرکاربرد را آغاز کردند.

پس از تلاش بسیار و با استفاده از رزین های طبیعی انسان توانست اولین رزین سنتزی را تولید کند.

این مواد مصنوعی خواص فیزیکی مشابه با انواع طبیعی اما در مجموع برتر از آن ها داشتند.

این ترکیبات از نظر قیمت، پایداری، یکنواختی، استحکام و میزان تولید،

سرآمد نمونه های طبیعی بودند. از آنجا که در شرایط تحت کنترل رزین سنتزی ساخته می شدند.

انواع رزین های سنتزی

رزین وینیل استات

رزین پلی استر

رزین فنولی

رزین وینیل استر

رزین اپوکسی

 

رزین ونیل استر چیست ؟

رزین‌ وینیل‌ استر

وینیل استرها محصول واکنش رزین‌های اپوکسی با اسیدهای غیر اشباع اتیلنی می‌باشند

.بجز حالات خاص، معمولا رزین‌های وینیل استر دارای انتهای غیر اشباع می‌باشند.

این انتها میتواند واکنش شبکه ای شدن را انجام دهد

و نیز میتواند پلیمریزاسیون زنجیرهای وینیل استر را انجام دهد و یا اینکه به همراه استایرن کوپلیمر شود.

اکثر وینیل استرهای مرسوم با استریفیکاسیون یک رزین دی اپوکسید با یک اسید

مونوکربوکسیلیک غیر اشباع، ساخته می‌شوند. می‌توان آنها را به تنهایی

با واکنش رادیکال آزاد پخت نمود و یا در مونومری مانند استایرن حل نمود و رزین مایع بدست آورد.

در این صورت، وینیل استر را می‌توان مانند رزین پلی استر استفاده نمود.

رزین‌های وینیل استر خواص چقرمگی و مقاومت شیمیایی بسیار بهتری نسبت به رزین‌های پلی استر دارند.

زنجیر اصلی اپوکسی سازنده وینیل استر،

موجب پیدایش چقرمگی و ازدیاد طول کششی بالاتر می‌شود.

جرم مولکولی رزین‌های وینیل استر به انتخاب نوع اپوکسی بکار رفته بستگی دارد.

به این دلیل، استحکام کششی، ازدیاد طول، نقطه نرمی و واکنش پذیری

رزین نهایی توسط جرم مولکولی و ساختار اولیه تعیین می‌شود.

این موضوع، این امکان را بوجود می‌آورد که برای کاربردهای مختلف خواص مختلف طراحی شود.

رزین‌های وینیل استر در مقایسه با پلی استرهای غیر اشباع مقاومت شیمیایی خوبی دارند.

بخشی از این ویژگی مربوط به عدم حضور پیوندهای استری

در زنجیره اپوکسی می‌باشد. اتصالات اجزاء پلیمر، توسط پیوندهای فنیل استری انجام می‌گیرد.

این اتصالات در مقایسه با اتصالات استری در برابر اکثر محیط های شیمیایی بویژه در شرایط قلیایی شدید مقاوم ترند.

اتصال استری تنها در انتهای زنجیر وینیل استر وجود دارد. این امر حملات عوامل شیمیایی را به حداقل می‌رساند.

گردآوری: میلگرد کامپوزیت

پاسخ دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.قسمتهای مورد نیاز علامت گذاری شده اند *